Of natuur, vogels kijken, libellen onderzoeken, in je genen zit weet ik niet, maar een leven zonder kan ik mij moeilijk voorstellen. Wat ik door mijn verrekijker zag of met mijn net ving schreef ik op in mijn logboekjes. Tientallen heb ik er en daar mag ik soms graag doorheen bladeren. Dat is meer dan een 'sentimental journey'. Ik koester de logboekjes, met name de eerste exemplaren. Het teruglezen daarvan is als een natuurreis door de tijd. En voor de foto's op deze website geldt: die zijn van mijn hand, tenzij anders vermeld.
9-jarige Marc Argeloo aan het vissen
mijn eerste vogelboek, uit 1963
Als jongetje van een jaar of acht speurde ik rond mijn basisschool naar salamanders en verzamelde ik plaatjes van Nederlandse broedvogels. Die interesse werd door mijn ouders beloond met het boek ‘Vogels van de Wereld’ van Hans Hvass. Een verrekijker als kado volgde niet veel later en na de basisschool werd een wekelijkse, drie uur durende fietstocht door de duinen ter hoogte van Egmond en Castricum een nieuwe leerschool. In Europa werd het binnenland van Spanje een veelgekozen natuurbestemming, van Huesca in het noorden, Zamora in het westen, tot Andalucia in het zuiden. Uiteindelijk werd hobby werk.
Ik rondde de Pedagogische Academie en de Lerarenopleiding Biologie af, waarna ik in 1989 tijdens mijn studie Biologie aan de Universiteit van Amsterdam op mijn schouder werd getikt. Of ik naar Indonesië wilde, om een vogelsoort van de ondergang te redden. Ik dacht drie minuten na, en zei ‘ja’ tegen het verzoek. Indonesië doorkruis ik sindsdien van Noord-Sumatra, tot oostwaarts aan de grens met Papoea Nieuw-Guinea, en soms daar overheen. Naast het werk aan ‘die vogelsoort’ (het hamerhoen van Sulawesi) raakte ik in meer dan 40 andere landen betrokken bij natuurbeschermingswerk.
Alkmaarse Krant, als secretaris van de Vogelwerkgroep Alkmaar e.o., 1988
voor het Wereldnatuurfonds in de Filipijnen, 1997
Ik kwam onder andere op sleutelposities bij het Wereldnatuurfonds en Vogelbescherming Nederland terecht, en werd als onafhankelijk adviseur werkzaam. Het werk varieerde van projecten rond cacao- en chocoladeproductie, het evalueren van bedrijfsactiviteiten waar plant- en diersoorten in het geding zijn, tot het opzetten van trainingen om personeel thuis te laten raken in hoe hun werk raakt aan biodiversiteit. Tegelijkertijd groeide mijn belangstelling voor en kennis over natuurhistorie en was ik net zo vaak in bibliotheken, als in het veld te vinden. Dat bleef niet zonder gevolgen.
In 2001 kwam mijn eerste boek uit, ‘Maleo, de kip met de gouden eieren’. De recensies overvielen me: ‘dit fascinerende boek’, ’koop het boek’, ‘een boeiend boek’. Andere boeken volgden en vaak stond Indonesië daar centraal in. Maar ook de Edammer kaas was een boek waard, en de prijswinnende documentaireserie O’Hanlons Helden. In 2022 een boek over het natuurhistorisch bewustzijn, of eigenlijk het ontbreken daarvan. Dat boek mondde uit in een proefschrift waardoor ik sinds 2 september 2022 de titel Dr. mag dragen. Een volgend boek is in de maak, over de handel in paradijsvogelveren voor de mondiale mode-industrie 1880-1930.
presentatie toerisme-onderzoek, Agats (Indonesisch Nieuw-Guinea), 19 september 2014
bij oude poort National Park Dumoga Bone, Sulawesi (Indonesië), 2022
Tegelijkertijd vond de opgebouwde kennis en ervaring zijn weg naar overheden, bedrijven, onderwijsinstellingen en maatschappelijke organisaties. Bedrijven en organisaties begeleiden bij hoe om te gaan met de, vaak rijke, natuur waar zij actief zijn. Dat is meer dan ooit nodig. De VN-duurzaamheidsdoelstellingen voor natuur op het land en in het water scoren laag binnen het bedrijfsleven.
De afgelopen jaren is de belangstelling voor natuur en ecologie langzaam toegenomen. Waar ‘natuur’ als vakantie-ingrediënt hoog scoort, is de tijd nu rijp om daar ook in werkprocessen rekening mee te houden. Hoe mijn kennis en ervaring daarop aansluiten, en ingezet kan worden voor uw bedrijf of organisatie laat deze website zien. Belangstelling? Ik kom graag langs voor een oriënterend gesprek.